Aktywność w ciąży - po pierwsze spacery!

Na prośbę czytelników postanowiłam już teraz zacząć pisać o byciu mamą.

Początki ciąży bywają różne. Pierwsze trzy miesiące od momentu zapłodnienia są bardzo istotne zarówno dla małego, rozwijającego się dzieciątka, jak i dla jego mamy. To właśnie początki ciąży są najważniejsze. W tym okresie kształtują się wszystkie organy małego dziecka, jest ono najbardziej podatne na czynniki zewnętrzne. To także okres implantacji zarodka w macicy. Ciąża może przebiegać pomyślnie, lecz czasami mogą pojawić się pewne trudności i trzeba pomóc w zagnieżdżeniu się zarodka. Tutaj sięgamy po hormony – progesteron – który ułatwia całość procesu. Czasami zdarzają się krwawienia, pojawiają się silne bóle podbrzusza i niepokój. Lekarze w takim wypadku często zalecają rozwagę, dbanie o siebie, nie przemęczanie się. Nie rzadko też kobieta musi leżeć.

Nasze pierwsze tygodnie były nieco nerwowe, więc musiałam więcej wypoczywać, niż być kobietą aktywną. Zmuszona też byłam leżeć.

Gdy ciąża przebiega prawidłowo, kobieta nie musi rezygnować z aktywności fizycznej. Może robić to, co robiła do tej pory, aczkolwiek zaleca się unikanie aktywności wymagającej wzmożonego wysiłku, bardzo obciążającej organizm. Biegać, ćwiczyć, chodzić na siłownię? Pewnie można powiedzieć, że to wszystko zależy. Zależy od tego na ile aktywna była kobieta sprzed ciąży, jak ciąża przebiega,  jak się przyszła mama w danej chwili czuje, czy nie ma przeciwskazań lekarskich. Oczywiście wszystko należy robić z ostrożnością, unikać urazów mechanicznych.  Do sportów zakazanych należy jazda na nartach, wspinaczki górskie, sporty ekstremalne.

Aktywność fizyczna w ciąży jest bardzo ważna. Poprawia ona ogólną kondycję fizyczną i zapobiega wielu dolegliwościom okresu ciąży. Najczęściej podejmowaną aktywnością fizyczną w trakcie ciąży jest spacer. 

Najkorzystniejszą formą aktywności dla ciężarnej są:

- gimnastyka

- spacery

- pływanie

- joga

Jak to wygląda u mnie?

Obecnie do 12 tygodnia spacerujemy. Minimum 30 minut dziennie. Całkowicie zrezygnowałam z auta, korzystam z niego tylko wtedy, kiedy muszę. W ciągu dnia nie muszę się jakoś wybitnie śpieszyć, jeśli wiem, że spacer będzie trwał np. 2 h, wstaję i wyruszam wcześnie z domu. Spaceruję zarówno sama, jak i z mężem. To niezwykłe jak zmienia się organizm kobiety. Czasami ciężko złapać oddech, coś zakuje w dole brzucha, trzeba się zatrzymać, odpocząć. A im dalej w las, tym będzie ciężej – dlatego tak ważne jest, by od samego początku przyzwyczajać się do lekkiego, ale codziennego wysiłku.

W październiku przeszłam już 37.88 km w ciągu 9:18 h. Nie jest źle, aczkolwiek kilogramów i tłuszczu, który przypałętał się do mnie w szpitalu nie pozbyłam się i pewnie nie pozbędę.

Mąż ciągle motywuje mnie do rozciągania się. Dlatego co drugi dzień, naprzemiennie robię ćwiczenia rozciągające i ćwiczenia relaksacyjne.  O konkretnych ćwiczeniach i metodach przygotuję oddzielny wpis.

W trakcie konsultacji, lekarz pozwolił mi na pływanie dopiero w drugim trymestrze ciąży.  Czyli już niedługo. Muszę kupić kostium kąpielowy, który będzie rósł razem ze mną ;)

Wprowadzę również ćwiczenia wzmacniające mięśnie kręgosłupa, bo już po dłuższym wysiłku odczuwam dyskomfort w odcinku lędźwiowym. 

Oby jak najdłużej suchej jesieni!