Jak pogoda niszczy moje plany. Igrzyska Śmierci.

Z planów na ten tydzień udało mi się zrealizować tylko i wyłącznie treningi siłowe. Pogoda nie była wystarczająco dobra, by pobiegać, patrząc za okno wątpię czy w ogóle coś się w ciągu najbliższych dni zmieni. Fakt - wczoraj był bardzo ciepły i słoneczny dzień, który w całości poświęciłam na spacerowanie. Przeszłam ponad 11 kilometrów. W tym tygodniu chciałabym skupić się na bieganiu – dzień dzisiejszy odpadł, wtorek, czwartek i sobota to zaplanowane treningi biegowe.  Mam zamiar zrobić min. 30 kilometrów, mam nadzieję, że się uda. Jeśli chodzi o dzień dzisiejszy to za oknem śnieg, padający na zmianę z deszczem. Teoretycznie takie warunki nie są przeszkodą do biegania, jednak biorąc pod uwagę moje kolano, staram się za wszelką cenę unikać sytuacji, w których mogłabym wyrządzić sobie krzywdę. Staram się jednak nie zmarnować tego czasu na siedzenie i rozmyślanie - a wierzcie mam o czym myśleć. Jeśli tak dalej pójdzie to sezon biegowy zacznę w maju, straszne toto. Próbuję jednak wykorzystać ten czas na nadrobienie zaległości w lekturach - w końcu nie samym treningiem człowiek żyje ;) Ciągną się za mną również posty, artykuły które powinny być napisane i opublikowane  już jakiś czas temu.

Pierwszą część Igrzysk Śmierci pochłonęłam niemal natychmiast. Historia faktycznie wciąga od pierwszych stron, dodatkowo strasznie jarają mnie takie klimaty. I choć momentami książka była do przewidzenia, zwroty akcji nie okazały się dla mnie zaskoczeniem, to sama historia bardzo mnie urzekła. I mam nieodparte wrażenie,że mimo umiejscowienia akcji w przyszłości,  widzę analogiczną sytuację dzisiaj, tu i teraz. Nie trzeba daleko patrzeć, nie trzeba jechać do Afryki by pojąć ukryty sens powieści, nie jeden zresztą. Wystarczy wyjść na ulicę, siąść w parku i uważnie się rozejrzeć. Co Cię otacza? Czy nie czujesz się w swoim życiu czasami jak na arenie? Czy nie czujesz się obserwowany, oceniany, porównywany? Jak często towarzyszy Ci przekonanie, że to wszystko to jakiś boski żart? Z innej strony, czy czytając książkę zastanawiałeś/aś się jak Ty zachowałabyś się wystawiona na arenę, by walczyć? O życie. O miłość. O rodzinę. O przyjaźń. Z wiarą i nadzieją. Czy byś zabił? Czy byłbyś do tego zdolny? Jak cenne jest dla Ciebie Twoje życie? A nasz kraj? Czy nie jest trochę jak Kapitol? Bezwzględny dla biednych, wygodny dla bogatych?

Jedno jest pewne, by przetrwać trzeba być silnym. Nie tylko fizycznie, ale zwłaszcza psychicznie. A co najlepiej kształtuje charakter? Odpowiedź dla większości jest pewnie prosta :)

I na sam koniec - książkowy stosik :)