Slow breakfast.

Dzisiejsze śniadanie przypomina mi te z czasów, gdy razem z R. mieszkamy w Olsztynie. Rzadko kiedy udaje nam się wspólnie usiąść i zjeść na spokojnie pierwszy posiłek, ale jeśli już taka okazja się nadarzy zawsze jest to...jajecznica ! :)

jajecznica z dwóch jajek na masełku w towarzystwie pieczarek, czerwonej papryki i ziół prowansalskich.

Oczywiście nie może zabraknąć kawy. Ograniczam się tylko do jednej dziennie i zaczynam się zastanawiać czy nadejdzie kiedykolwiek taki dzień, że odstawię ją całkowicie.

Już mnie nosi w domu. Przeczytałam wczoraj kolejną książkę, popracowałam nad pracą magisterską - ale końca wpisywania wyników jeszcze nie widać. Nosi mnie do biegania. Nie mogę już wysiedzieć. Pocieszam się tym, że jeszcze tylko dwa dni i będę miała klarowną sytuację jeśli chodzi o moje kolano. Mojemu przyjacielowi z Płocka, do którego mieliśmy jechać padła wielka trójca - więzadło krzyżowe, poboczne i łąkotka. Grał w kosza....lekceważył ból, przypadkowy upadek i masakra gotowa. Dlatego też rozsądek dzisiaj bierze górę. Jeszcze dwa dni.  Jak w sobotę pójdę na trening, to chyba nic mnie nie powstrzyma :D

Zrobiło się jesiennie, a mnie jesień kojarzy się z dobrą książką, ciepłymi skarpetami robionymi przez babcię na drutach i kubkiem herbaty w ręku. Moją miłość do herbat podziela także moja mama.

Czym się różnią ? Jeszcze nie wiem, ale zamierzam dzisiaj spróbować. Dopiero co wróciłam ze zjazdu rodzinnego, odpustu i innych atrakcji. Dowiedziałam się, że wciąż wyglądam na 18 lat, że wcale nie jestem gruba i jak zjem ten kawałek szarlotki i tamten kawałek sernika to na pewno pójdzie w cycki. Ta jasne. W marzeniach może tak, ale rzeczywistość jest brutalna :)

2 dni ...