7 krasnoludków ratuje śpiącą królewnę - i to ma być bajka dla dzieci?

Zeszły weekend spędziłam głównie z nosem w książce, w sosie, ewentualnie w telewizorze tudzież ekranie kinowym. Czas spędzony w sobotę został mi zaplanowany już około dwóch tygodni temu przez moją młodszą siostrę - kuzynkę ściśle mówiąc. Mała, mimo 7 lat ma dość dobrze rozwiniętą zdolność posługiwania się smartfonem czy tabletem - prawdopodobnie to znowu żaden wyczyn, ale pamiętam, że gdy ja miałam siedem lat karą było nie wyjście na dwór, a nie wyłączenie komputera. Także moja kuzynka najpierw wymusiła na mnie zabranie jej do kina, a później sprytnie mnie nagrała swoim tabletem. Oczywiście wygłosiłam monolog, że na to jest paragraf, bo nagrywanie i rozpowszechnianie wizerunku bez wiedzy osoby nagrywanej jest karalne. Wybuchła salwą śmiechu i na tym się skończyło. Wybrana została bajka 7 Krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę. Stwierdziłam, że nie jest najgorzej - lepsze to niż jakieś Siostry Wampirki oO. Ależ się rozczarowałam...

Uwielbiam oglądać bajki. Krainę Lodu, Piękną i Bestię, Zakochanego Kundla, Króla Lwa czy inne bajki Disney'a - gdy najdzie mnie ochota to często do nich wracam. One są takie uniwersalne, napisane językiem dostosowanym przede wszystkim do wieku dziecka, mają fabułę, puentę, niesamowitą grafikę, piękną muzykę i co najważniejsze bawią, zachwycają, wzruszają - wzbudzają emocję. Nie lubię czegoś miałkiego, nijakiego, coś może być brzydkie, ale ma wzbudzać emocje tak silne, że będę czuć je całą sobą. 

7 Krasnoludków ..... nuda, żenada, kiepskie teksty, durne dialogi, Voldemorta - zła czarownica z ryjem Monster High, która przypominała mi histeryczkę z zaburzeniami osobowości, która dopiero co uciekła z psychiatryka. Darła gębę, śmiała jak skrzypiąca szafa i miała romans z ojcem Śpiącej Królewny. A, że ten jej nie chciał to zdecydowała się na uśpienie jego córki i pokrycie lodem całego królestwa, wraz z jego mieszkańcami - yhyyy - bo zemsta ma być zimna jak lód - piosenka fatalna! Postać przypominała bardzo Bellatrix Lestrange - jedną z postaci Harry'ego Potter'a. Królewna Śnieżka wykreowana na ekskluzywną ździrę, najpiękniejsza, najzgrabniejsza... ogrom popkultury - dialogi nie zrozumiałe dla dzieci - które z założenia mają być głównymi odbiorcami produkcji. Teksty typu : zaraz cię zgesleruje, tu panuje ebola, dodasz mnie na fejsa i wiele innych, nie dość, że były kiepskie, to bardziej żenowały niż śmieszyły. Ponadto ciągłe słychać było pytania dzieci : mama co to fejsbuj, a ebola to jakieś zwierze? Cichutki śmiech w sali kinowej słychać było raz - i co jest straszne - nie mogę sobie w tej chwili przypomnieć tego momentu. W niemieckiej produkcji nie ma nic dobrego. Ani muzyki, ani grafiki, ani historii, ani bohaterów. Miałam również problem w zrozumieniu niektórych dialogów  - nawet nasz polski dubbing mnie rozczarował. A akcja ze smokiem, który próbuje popełnić samobójstwo - no fantastyczna... Jedyny plus dla postaci Bobo - małego, nieporadnego krasnala, który ciągle przewraca się o rozwiązane sznurowadło. Jego wywrotki powodują lawinę niespodziewanych zdarzeń, które w finale dobrze się kończą. Najsympatyczniejsza postać, którą da się zapamiętać z tej dobrej strony. Gdy zapytałam siostrę o czym była bajka, miała kłopot, żeby mi ją opowiedzieć, co oznacza, że ona jej w ogóle nie zrozumiała. NIE POLECAM. Stara czasu.