Niskokaloryczne substancje słodzące.

Badania nie kłamią. Otyłość to już nie choroba cywilizacyjna, to epidemia, która sięga coraz większą ilość populacji.  Staje się przyczyną wielu chorób, które mają istotny wpływ na zdrowie i jakość życia. Gdyby zmniejszyć bilans energetyczny i rozruszać społeczeństwo być może nie byłoby na świecie aż tak dużego problemu.  Jednak jak niejeden z nas przekonał się na własnej skórze, zmiana stylu życia nie jest sprawą prostą i oczywistą.  Jest zależna nie tylko od nas samych, ale również innych uwarunkowań zewnętrznych, które nie rzadko stają się przeszkodzą nie do pokonania. Sprawa niby prosta, ale w gruncie rzeczy niezmiernie skomplikowana.

 Jeśli miał byś z dnia na dzień porzucić słony smak – przyszło by Ci to z łatwością.  Człowiek jest w stanie odzwyczaić się od słonego smaku w przeciągu 24-72 godzin. Trudniej poradzić sobie z preferencjami do słodkiego smaku, który towarzyszy nam już od pierwszych dni życia.  Kto z nas nie próbował maratonów bez słodyczy, ręka w górę. Nie było to łatwe, często też skutkowało pochłanianiem dwukrotnie większych porcji słodkości, co prowadziło do  dodatniego bilansu energetycznego, co z kolei skutkowało odkładaniem się tłuszczu i wzrostem masy ciała.  

Aby zmniejszyć ryzyko otyłości, jednocześnie nie stawiając człowieka przed koniecznością zrezygnowania ze smaku słodkiego w przemyśle spożywczym zaczęto stosować niskokaloryczne substancje słodzące – słodziki.  Są to związki o słodkim smaku, których wartość kaloryczna jest bardzo niska, często zerowa. Ze względu na ich bardzo intensywny smak dodawane są do produktów spożywczych w bardzo małych ilościach. Głównie sięgają po nie osoby na diecie redukcyjnej oraz te ,które chcą utrzymać konkretną – wymarzoną wagę ciała.

Środki słodzące dzielą się na dwie grupy. Pierwsza grupa to intensywne środki słodzące: acesulfam K (E 950), aspartam  (E 951), sól aspartamowo-acesulfamowa  (E 962), cyklamianiany (E952),taumatyna (E957), Sukraloza (E955). Druga grupa to poliole – sorbitol (E420), mannitol (E421), ksylitol (E 967).

Wszystko w nadmiarze szkodzi, czyli sztuka znalezienia złotego środka.

Jaka ilość substancji słodzących ma zostać użyta w produkcji danego produktu zależy od danych toksykologicznych. Określa się maksymalny poziom substancji dodatkowych,który nie powoduje żadnych efektów toksycznych – w skrócie ADI.  ADI to ilość substancji dodawanej do żywności, która może być pobierana wraz z dietą w ciągu doby przez całe życie bez wywołania jakichkolwiek problemów zdrowotnych.  Aby móc kontrolować ilość spożytych substancji słodzących produkty muszą zawierać etykiety z informacją jaki środek i w jakiej ilości został użyty.

Co z tym zdrowiem?

W sieci często możemy spotkać się z informacjami o szkodliwym wpływie słodzików na nasze zdrowie. Sacharynie zarzuca się działania rakotwórcze, nadmiar słodzików ma powodować biegunkę, aspartam sprzyjać rozwojowi nowotworów mózgu, chłoniaków, chorób neurodegeneracyjnych.

Odnosząc się do tych doniesień Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością oraz Polskie Towarzystwo Diabetologiczne jasno wyraża swoje zdanie.  Ostatnio przeprowadzone badania (u ludzi) nie potwierdzają szkodliwego, kancerogennego wpływu sacharyny i aspartamu na ludzi organizm.

Należy jednak zaznaczyć,że spożywane produktów spożywczych, których kaloryczność została obniżona dzięki zastosowaniu substancji słodzących nie może być jedynym elementem zmiany stylu  życia! Jest to sposób na zaspokojenie potrzeby słodkiego smaku. Pamiętajmy o ruchu i pozostałych zasadach zdrowego stylu życia. Zachowajmy rozsądek i umiar. 

Zastąpiłyście cukier słodzikami?